خلاصه مقاله

تاثیرات مخرب مایکوتوکسین­‌ها به طور گسترده‌­ای در تک معده­‌ای­‌ها مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس این واقعیت که میکروب­‌های شکمبه توانایی سم­زدایی مایکوتوکسین­‌ها را دارند، به صورت یک توافق علمی فرض می­‌شود که نشخوارکنندگان به مایکوتوکسین‌­ها حساس نیستند. در سوی دیگر مطالعات مزرعه­‌ای نشان داده است که آلودگی خوراک به مایکوتوکسین­‌ها سبب کاهش معنی­‌دار در تولید شیر و افزایش وقوع مشکلات سلامتی در گاوهای شیری می­‌شود.

مایکوتوکسین­‌ها متابولیت‌­های ثانویه فوزاریوم‌ها، آسپرژیلوس‌­ها و پنیسیلیوم­‌ها هستند. مایکوتوکسین­‌های تولید شده توسط قارچ‌های رشته­‌ای (فوزاریوم) شامل تریکوتسن‌­ها (همانند تی -2، دی­اکسی نیوالنول)، فیومونیسین و زیرالنون هستند. روش برداشت، مدیریت خاک و شرایط آب و هوایی در زمان گل‌­دهی تشکیل تریکوتسن­‌ها و زیرالنون را تحت تاثیر قرار می‌­دهد. بر اثر تغییر از کشت دوره­ای به کشت تک محصولی (به عنوان نمونه کشت پشت سر هم ذرت برای سال­‌های متمادی) باقی­مانده گیاهان آلوده به فوزاریوم، ممکن است خاک را آلوده نماید. بر اثر باقی ماندن گیاه بر سطح خاک در کشت قبلی، محصول جدید بر روی محصول قبلی رشد خواهد کرد. بنابراین گیاه به فوزاریوم‌­ها در مراحل اولیه رشد آلوده خواهد شد. خوراک­‌هایی که ممکن است در تغذیه گاوهای شیری به دی­اکسی نیوالنول و زیرالنون آلوده شوند شامل غلات، کنسانتره­‌ها و سیلاژها (گراس، یونجه و ذرت) است. تحت شرایط جوی گرم و مرطوب آفلاتوکسین­‌ها ممکن است در مزرعه تشکیل شوند. قارچ­‌های دوره انبارداری (آسپرژیلوس و پنیسیلیوم) به طور عمده اکراتوکسین A و آفلاتوکسین­‌ها را تولید می‌­نمایند. شرایط صحیح انبارداری (خشک و سرد) خطر تشکیل مایکوتوکسین­‌ها را کاهش می­‌دهد.