خلاصه مقاله

احتمالا شکل شماتیک پایین صفحه نظر شما را جلب کرده است. با دقت بیش‌تری به آن توجه نمایید. آیا این مشکلات در گله شما بروز می‌نماید؟ آیا گاوهای شما به ندرت به درمان‌های دامپزشکی پاسخ می دهند؟ آیا علایم بعد از مصرف مواد خوراکی خاصی بروز می‌نماید؟ اگر این چنین است، احتمال دارد شما با مشکل مایکوتوکسین‌ها مواجه شده باشید. همان گونه که توسط مقالات علمی متعدد بیان شده است، هیچ یک از راه کارهای مدیریتی در خریداری اقلام خوراکی نمی‌تواند به طور کامل آلودگی به مایکوتوکسین‌ها را از بین ببرد.

مایکوتوکسین‌ها متابولیت‌های ثانویه ای هستند که توسط قارچ‌های رشته ای تولید می شوند و یک تاثیر منفی بر بدن حیوانات و انسان از طریق جذب از طریق خوراک، تنفس و یا پوست می‌گذارند.

مایکوتوکسین‌های متعددی از سیلاژهایی قابل جداسازی هستند که هیچ علایمی قابل مشاهده ای از آلودگی به کپک از خود نشان نمی‌دهند (Schneweis 2000, Wilkinson 2005). بنابراین، در حالت عملی هیچ تضمینی در زمینه عدم حضور مایکوتوکسین‌ها در سیلاژهایی که علایم ظاهری کپک‌زدگی را از خود نشان نمی‌دهد، به دلیل بدون بو و غیرقابل مشاهده بودن مایکوتوکسین‌ها، وجود ندارد. در صورتی که سیلاژ علایم کپک‌زدگی را از خود نشان دهد، برای جلوگیری از بروز علایم مسمومیت به مایکوتوکسین‌ها، نبایستی این سیلاژ به حیوانات خورانده شود، زیرا در چنین شرایطی احتمال مسمومیت به مایکوتوکسین‌ها افزایش می‌یابد. هم چنین در چنین شرایطی به طور جدی پیشنهاد می‌شود که 40-30 سانتی متر از سطح سیلاژ کپک‌زده دور ریخته شود.