خلاصه مقاله

با وجود تحقیقات چندین ساله بر روی سندرم آسیت، هم‌چنان این بیماری ضربات اقتصادی سنگینی در سرتاسر جهان بر گله‌های طیور وارد می‌نماید. تخمین زده شده است که 40 بیلیون جوجه گوشتی سالیانه در جهان تولید می‌شود که 5 درصد آن‌ها به همراه 20 درصد جوجه‌های کبابی بر اثر آسیت می‌میرند. وقوع آسیت در سال‌های اخیر افزایش یافته است. براساس یک مطالعه سالیانه در انگلستان، پرورش دهندگان جوجه‌های گوشتی مرگ 88 و 130 میلیون جوجه را بر اثر آسیت به ترتیب در سال‌های 2005 و 2006 گزارش کرده‌اند. هزینه‌ی ناشی از عدم پذیرش لاشه‌های مبتلا به آسیت در مراحل فرآوری گوشت، بالغ بر 25/2 میلیون دلار در سال 2003 بوده است. هزینه صنعت پرورش جوجه گوشتی در سرتاسر جهان ناشی از تلفات بر اثر آسیت به بیش از 500 بیلیون دلار در سال تخمین زده می‌شود. سوال اساسی در اینجاست که چگونه می‌توان آسیت را به حداقل رساند؟ از دید سنتی، ژنتیک مهم‌ترین عامل در بروز آسیت در گله‌های پرندگان است، لیکن کمپانی‌های اصلاح نژاد در حال بهبود مقاومت ژنتیکی به این سندرم هستند. در واقع، تعداد قابل توجهی از موارد بروز آسیت توسط عوامل میکروبی (اشرشیاکلی، گونه‌های سالمونلا، و آسپرژیلوس) همراه با کمک عوامل محیطی و تغذیه‌ای باعث می‌شود. اسیدیفایرها جایگاه قابل ملاحظه‌ای در پرورش صنعتی حیوانات به عنوان یک جایگزین کارآمد ترکیبات آنتی بیوتیکی به دست آورده‌اند. نشان داده شده است که اسیدی کردن جیره با اسیدهای آلی از طریق از بین بردن میکروب‌ها و قارچ‌ها در خوراک و آب سبب ضد عفونی محیط می‌شود. به علاوه، استفاده از اسیدیفایرها در جیره، آلودگی به باکتری‌های بیماری‌زا را در دستگاه گوارش کاهش می‌دهد، بنابراین عملکرد رشد و شرایط سلامت حیوان بهبود می‌یابد. هم‌چنین ثابت شده است که اسیدیفایرها به طور موفقیت آمیزی علیه عوامل بیماری‌زای دستگاه گوارش، هم‌چون سالمونلا، اشرشیاکلی، و کمپلوباکترها مقابله می‌کنند. با نتایج امیدوار کننده در کاهش آسیت در جوجه‌های گوشتی، استفاده از اسیدیفایرها می‌تواند بیش‌تر مورد توجه قرار گیرد.